Hoi lezers,

Eergisteren mijn eerste toeristenval hier in Chiang Mai binnengelopen. 'Flight of the Gibbon' heet het. Een serie platforms hoog in de bomen van het oerwoud, onderlinge verbonden door ziplines. In een harnas gehesen zeil je van platform naar platform via de ziplines, soms tot 50 meter boven de grond. Lastig, voor iemand met hoogtevrees maar je moet jezelf af en toe met je angsten confronteren, nietwaar? Was op zich een leuke ervaring, aardig groepje mensen met wie ik het deed, de begeleiding was goed en professioneel. Alleen, zoals dat gaat met toeristenvallen, beetje weinig diepgang. Figuurlijk dan, letterlijke diepgang was er wel

. In hun reclame uitingen wordt gesproken van een ervaring die '...tot voor kort was voorbehouden aan een select groepje wetenschappers.' en die kwalificering leidde bij mij tot de gedachte dat er onderweg ook wat aandacht zou zijn voor de natuur waar we doorheen zeilden. Niet dus. Het ging echt alleen om de kick van het zeilen langs de ziplines en de twee abseil-punten. Laten we ook van het oerwoud maar Disney World maken...

Gisteren had een aardige verrassing in petto voor me. Aangezien ik het plan had opgevat om wat langer uit DaLi weg te blijven had ik mijn baas, de Fins-Canadese Matti, geschreven met de vraag of dat in orde was wat de DaLi Hump betrof. Het bleek in orde. Sterker nog, het antwoord dat ik ontving was een éénregelig mailtje in de trant van 'Ehh, Sun Hai Bo (de eigenaar van de DaLi Hump) heeft wat veranderingen doorgevoerd in de strategie en organisatie en, ehhhh, heeft je in de nieuwe situatie niet meer nodig. Succes verder!'. Weer werkloos, joepiee! Mijn eerste gevoel was uiteraard iets anders, ben wel vaker uit opdrachten gegooid om diverse redenen en het is de eerste uren altijd even slikken. Aan de andere kant, en die kant neemt tegenwoordig het roer al snel over van mijn in eerste instantie gebutste ego, het levert weer een hoop ruimte op voor nieuwe dingen. En ik heb in ieder geval geen haast meer om naar DaLi terug te komen. En de truien waarvan ik aan mijn moeder had gevraagd om ze aan Max mee te geven naar Bangkok tegen de koude winteravonden van DaLi zijn ook niet meer nodig

.

Plan is nu om na Bangkok naar DaLi te gaan om de spullen die ik daar had achtergelaten en mijn laatste salaris op te halen om vervolgens Brian op te gaan zoeken in JingHong. LiQiang komt daar ook heen. Wellicht dat ik wat langer in JingHong blijf hangen, misschien ga ik ook wel richting HaiNan om weer eens wat te fietsen, we zullen wel zien. Missie is in ieder geval om weer aan mijn eerste oorspronkelijke reisdoel te voldoen, niet boven de 20 graden isotherm van overdag te komen.