Hoi mensen,

Nou Joyce, daar gaan we dan, het verhaal over de sleeperbusreis van Kunming naar Xishuangbanna

. Kreeg eerst een beetje schrik toen ik in de taxi zat van downtown Kunming naar het Long Distance Busstation South. Taxirit bleef maar duren en het is iedere keer weer spannend of de taxichauffeur je goed heeft begrepen. Na uiteindelijk drie kwartier taxien kwam ik aan op het station, alwaar hordes behulpzame Chinezen na bestudering van mijn ticket me in de goede richting hielpen. Kwam dus bij de goede bus uit, dat was me zonder hulp nooit maar dan ook nooit gelukt. De tweede schrik die ik kreeg en die tijdens de eerste busstop nogmaals over me heen kwam, was toen ik een klein plasje moest doen. Had met mijn domme hoofd het op eerste overdenking slim lijkende plan opgevat een paar biertjes te drinken zodat ik goed zou kunnen slapen, maar had natuurlijk over het hoofd gezien dat die biertjes er ook weer uit komen. Nou, dat heb ik geweten. Ik had indertijd in Albanie al het nodige meegemaakt op het gebied van toiletten (poep een halve meter hoog aan de muur in Hotel Zazani in Vlora bijvoorbeeld) maar de openbare toiletten op Chinese busstations slaan echt alles. Schijtgoten, dat is de enige enigszins toepasselijke naam ervoor. Denk je een gemetselde goot van twintig centimeter breed, tien meter lang en dertig centimeter hoog. Aan weerszijden een betegeld muurtje. Op onderlinge afstanden van een meter een half meter hoog muurtje als tussenschotje er dwars op, op de zijmuurtjes dan, de schotjes lopen niet door tot in de goot. Want de goot heeft aan het uiteinde één gat er in en spoelen ho maar. Af en toe een toiletmeneer of -mevrouw die met een soort bezem of zwabber of iets dergelijks de in hurkhouding door diverse meneren daarin gedeponeerde ellende richting gat duwt en er een emmer water overheen kiepert. Jesses!! Blij dat ik mijn buiktyfus shot had gehaald, mijn adem inhouden ging niet lang genoeg, bierplasje bleek te groot

.

Het is een aardige poep en plas aflevering aan het worden, excuses aan hen die dit lezen met een bordje yoghurt of andere etenswaren op schoot. Aangekomen in Banna het dichtstbijzijnde hostel gepakt en een kamertje geboekt. Ik had in de bus dankzij de laatste slaappil die ik nog bij me had aardig kunnen slapen nadat tijdens de eerste stop het laatste bier mijn lichaam had verlaten maar was toch aardig afgedraaid na aankomst. Het Banna College Hotel, rechtstreeks uit de Lonely Planet, was dicht bij het busstation waar ik aankwam. Blijkt op de campus van het plaatselijke college te liggen. Op zich aardig, maar vond de kamer niet heel schoon en de buren erg lawaaiig toen ik nog even plat ging voor een paar uurtjes. Verder geen plek om te zitten dus medereizigers ontmoeten is dan lastig. Maar ja, 6 euro... Ben net omgehuisd naar een iets aardiger hostel meer in de stad voor 10 euro. Poepoe... Met plek om te zitten, een heel aardig Engels sprekende mejuffrouw achter de balie en een schone kamer met westers toilet. Prima. Na mijn schoonheidsslaapje op de ochtend van aankomst wat gaan rondlopen, eigenlijk al op zoek naar een ander hostel. Vond alleen maar gelijke kwaliteit en dan ook nog met hurkplee dus had geen zin om te switchen. Er moest ook gegeten worden dus via de plattegrond in de Lonely Planet op zoek gegaan naar het meest bekende cafe van Banna, Mei Mei Cafe. Zag ergens een westerling op een terrasje zitten, meteen aangeschoten voor hulp, bleek een aangespoelde Canadees. Geeft Engelse les op het College en wees me de weg naar Mei Mei. Alwaar hij na een kwartiertje ook opdook. Beetje zitten kletsen en 's avonds later nog een biertje mee gedronken. Tussendoor in de sportschool wat getraind en, erg leuk, op de campus een beetje gebasketbald met de plaatselijke jeugd. Alwaar opa uit Nederland natuurlijk op zijn slippers met harige benen een aardig opstootje veroorzaakte onder de volleyballende meisjes op het veldje ernaast. Daarna douchen en weer richting Mei Mei. Onderweg struikelde ik over een soort van parade van plaatselijke politieafdelingen. Een van de dingen die ze deden was showen hoe goed ze met hun Segway overweg konden

Tijdens het biertje met Ari de Canadees nog een aangespoelde Deen genaamd Torben ontmoet en een Duitse mede-reiziger die me naar zijn hostel doorverwees, alwaar ik nu zit te typen terwijl ik op mijn wasje wacht dat in de machine zit. Want die dingen moeten ook gebeuren. En waar ik de musli met yoghurt van vanochtend zit te processen, dus de Imodium komt straks ook wel weer te voorschijn helaas. Hoop dat mijn lichaam er toch een keer aan gaat wennen, aan die plaatselijke kleine darmbeestjes. Einde van gisterenavond was erg leuk, en tijdje zitten praten met de eigenerasse van het Cafe, Mei Mei zelve. Getrouwd met een Belg, erg goed Engels, en een leuke vrouw bovendien. Zij en haar zus behoren tot het Bai volk, een van de 50 culturele minderheden in de provincie Yunnan. Gesprek gevoerd over taal, politiek, de cafebusiness in Banna en het leven van een Thais lijkende mevrouw in Belgie. Zeer onderhoudend.

Ga zo meteen, nadat de Imodium in werking treedt, een fiets huren en een tochtje maken. De foto's daarvan komen samen met de andere beelden dus of later vandaag of morgen tot jullie. O ja, Joyce, de busreis viel al met al niet tegen! De bedjes waren net lang genoeg, of ik net kort genoeg, vriendelijke mensen, niet al te veel gesnurk en geen kokende pannen met soep of iets dergelijks. Kan me dus wel voorstellen nog eens zo'n trip te maken.

Bye for now!