Hoi volgers en lezers,

Daar is ‘ie weer!! Schampere opmerkingen en ongerustheid waren mijn deel de afgelopen week rondom het uitblijven van verhalen. Kennelijk hebben jullie verwachtingen van me en die heb ik de afgelopen weken weer niet waargemaakt. De schampere opmerkingen waren derhalve terecht, de ongerustheid allerminst. Een van de redenen voor uitblijvende produktie is dat ik een week of wat geleden ineens het gevoel over me kreeg dat ik niet meer echt aan het reizen was, maar meer dat mijn leven er nu uit bestaat dat ik in China rondhang en op de loer lig om hier leuke dingen te doen. En dat gevoel bevalt me eigenlijk wel. Ik heb nog geen enkele drive om naar Nederland terug te keren, iedere keer dat ik Nu.nl open ben ik weer zielsgelukkig dat ik aan de andere kant van de wereld ben. Uiteraard mis ik jullie allemaal maar de upside van weg zijn weegt voor nu nog veel en veel zwaarder dan de downside van jullie missen, kan ik je vertellen. Met dank aan Geert Wilders en alle andere idioten die Nederland tot de angstige, verkrampte plek maken die ik ervoer voor ik weg ging.

Wat mij vooral heeft beziggehouden in de afgelopen weken, was nadenken of ik een aanbod om een baan in Dali te accepteren, gestand zou doen en, eenmaal besloten hebbende'Ja' te zeggen,een begin te maken met die baan. Na in mijn vorige verhaal de hier heersende luiheid voor jullie uit de doeken te hebben gedaan ging er nog geen week overheen of ik had mijn eerste serieuze joboffer te pakken. Soms komen dingen op een rare manier bij elkaar. Na Kunming was ik zoals gezegd naar Dali vertrokken om te kijken of ik de TEFL cursus weer een beetje aan de gang kon krijgen. Nee dus... Wat wel gebeurde was dat er in de bar van het Dali Hump hostel een concert was van John Nevada, een Amerikaanse zestiger, type singer/songwriter a la Neil Young, die ik al kende uit Kunming maar nog nooit echt aan het werk had gezien. Daar dus binnen gelopen kreeg ik kennis aan Brian, een Ier die het hostel runt samen met Jo, zijn Engelse, ik mag wel zeggen zeer Engelse, vriendin. Brian is een vriend van Mark, die jullie uit vorige verhalen over Kunming kennen. Mark vertelde me al eens dat hij verwachtte dat Brian en ik het goed zouden kunnen vinden samen en oh jee, wat had Mark gelijk. Brian en ik hebben de tien dagen dat ik in Dali was de boel behoorlijk op de kop gezet. In de goede zin van het woord, feestjes bouwen in de bar van het hostel, goede muziek, goede gesprekken, zeer tevreden gasten. Ik wist al dat ze een tijdje bezig waren om een Westerling zo gek te krijgen om de bar een tijdje te runnen, Brian en Jo deden bar en hostel tegelijkertijd en dat begon zijn wissel te trekken op hun gezondheid en op hun relatie. Na een dag of twee begon Brian balletjes op te gooien over of ik dat niet een tijdje zou willen doen. Nou had ik al aangegeven zo langzamerhand wel weer eens wat produktiefs te willen doen, ik wil alleen ook weer niet te grote verplichtingen aangaan. We kwamen er op uit dat ik de komende twee tot drie maanden een woeste poging ga doen de bar verder tot leven te wekken en dat we na die periode kijken of we elkaar allemaal nog leuk vinden en dan beslissen we over een eventueel vervolg.

Mijn belangrijkste redenen om 'Ja ' te zeggen zijn dat ik nog nooit in de horeca heb gewerkt, iets wat ik altijd wel heb willen doen. Mooie kans om iets dat ik twintig jaar geleden had moeten doen, alsnog te doen. Verder is de Dali hump een inspirerende omgeving, met name vanwege de persoon van de eigenaar. Sun is een Chinees met een droom en een visie. Hij wil van de Dali hump een 'platform for dreams' maken door Chinezen en Westerlingen samen te laten werken voor een eveneens gemengde clientele, waarbij hij zich vooral richt op de artistieke gemeenschap van muzikanten, schrijvers, dansers en wat dies meer zij. Naast het hostel, de bar en het restaurant houdt hij zich ook bezig met evenementen, festivals met name. Hij is aangesloten op eigenlijk alle grotere projecten die op artistiek gebied in Yunnan, Guanxi, Guangdong en Sichuan op de rol staan of komen te staan. Goede man om te leren kennen en om een tijdje voor te werken, lijkt me. Voor het salaris moet ik het niet doen, ik verdien hier in een maand wat ik in Nederland in anderhalf uur verdiende... Maar ik ga een hoop interessante mensen ontmoeten, er gaan een hoop interessante mogelijkheden langskomen en ondertussen ga ik vooral een hoop lol hebben. De eerste ideeen om andere dingen ernaast te gaan doen ontstaan al. En, het grootste verschil met Nederland blootleggend, hier in China, met name in Yunnan, kan het ook echt, zonder gemeente, brandweer, politie, belastingdienst en ander volk dat vooral bezig is met mensen tegenhouden....

Tussen dat laatste bezoek aan Dali en nu, ik ben sinds een dag of drie terug in Dali, heb ik in Kunming en Guangzhou een hoop contacten gelegd met mensen die wellicht interessant zijn voor de bar. Een van mijn belangrijkste taken zal zijn om, naast het introduceren van managementsystemen in de bar zoals openings- en sluitingssroutines, stockcontrol, enzovoorts, evenementen te organiseren zoals liveoptredens van bands en dj's, lezingen, workshops en wat we nog meer kunnen bedenken om inspirerend volk naar hier te halen en hier te houden. En daar moet je contacten voor leggen. En dat was op zich ook de belangrijkste reden voor het feit dat ik weinig aandacht aan blog, email en andere zaken heb gegeven, ben een soort van druk geweest. Op een heel andere en vooral veel leukere manier dan ik wel eens druk was in Nederland, overigens.

In Guangzhou ben ik ook nog een dag samen geweest met Christina. Ondanks hobbels en gedoe zijn we nog steeds samen, ik hoop dat ze in september een weekje ofzo naar Dali kan komen.

Kijk maar eens op http://dalihump.com/ voor wat achtergronden van de plek waar ik nu werk. Voor 2.000 kuai per maand, ik betaal 50% voor drank en 30% voor eten in het hostel. En drie bier per dag gratis haha. En ze hebben me ondergebracht in een kamer in een Chinees hotel, netjes en schoon, voor 400 kuai per maand, da's ongeveer 45 euro... Zo lang ik er geen geld op toeleg vind ik het best voor de komende maanden, ik geef in ieder geval niet zelf geld uit. Daarnaast gaan ze me helpen bij het vinden van een goede priveleraar Chinees, dat hoop ik er ook uit te halen, een goed begin met de taal.

Over een week of twee komen Max en Kors naar Chengdu, daar kijk ik erg naar uit.