Hoi allemaal,

Heb gisteren mijn visum voor China opgehaald (zie fotografisch bewijs

), dus qua China kan er weinig meer misgaan zou je zeggen. Ben vervolgens om tien voor twee, terwijl ik op weg was naar de kapper, gebeld door Erwin met de mededeling 'Kun je om half drie hier zijn?', de Professional Services baas van GBM had tijd voor me. Snel terug naar huis, spijkerbroek aan, overhemdje uit Erwin's klerenkast gehaald, wat later zijn trouwhemd bleek te zijn

. Oeps.

Kwam vervolgens in een fullblown sollicitatiegesprek terecht , daar waar ik verwachtte een soort van introductiegespekje te gaan voeren. Was wel even schrikken. Heb gewoon mijn ding gedaan dus ze zullen wel een redelijk gevoel hebben van welk vlees ze in dit geval in de kuip hebben. Erwin en ik hadden het idee dat ze al een plek als projectmanager op het oog hadden voor me, maar dat ga ik niet doen mochten ze me het aanbieden. Te korte termijn en een aantal van jullie weten wat er gebeurd als je mij projecten laat managen in plaats van projectmanagers, haha. Heb in ieder geval breinpositie voor de langere termijn veroverd bij GBM en dat is wel belangrijk voor me, want ik kan me goed voorstellen hier een tijdje te landen na het gereis. Ik heb wel wat met de Arabieren. Aartslui, maar ze stralen met hun kleding toch ook wel wat uit. Zou verder denk ik snel kunnen wennen aan de 'pace of living' hier. De sfeer doet me sterk denken aan Capetown. Er is veel dienstverlening rondom de groep die de centjes verdient en dat maakt het leven aangenamer van zowel de mensen die de diensten afnemen (geen rotklusjes doen) als de mensen die de diensten verlenen (er is een hoop werk). Verder gebeurd het allemaal in en vlak rondom de stad, er is weinig achterland dat een rol speelt. Alleen het weer is hier nog beter haha.

‘s Avonds zijn we gaan shabu-shabu-en (aziatische fondue) in het restaurant van het New Mövenpick hotel met vrienden van Erwin en Stephanie, Hannie en Leah. Hannie is een Nederlandse vrouw van begin vijftig die met een Qatari is getrouwd en al twintig jaar in Doha woont. Haar man is de manager van de paardenrenbaan in Doha, waar Stephanie werkt als baas van de apotheek met paardenmiddelen. Hannie is een erg leuke dame, die me op haar beurt weer doet denken aan Sheryl, de vrouw van een voormalige gastheer van me in Capetown. Nog even van plan geweest om met haar naar de race in Bahrein te gaan maar om budgetredenen zie ik daar toch van af. Choices, choices haha. Leah is een erg Amerikaans aandoende (en dat is voor mij geen compliment) Canadese die allerlei industriele initiatieven naar Qatar probeert te halen voor het bedrijf van een van de rijkere families hier. Na het eten naar de Skyview bar in hotel La Cigale gegaan. Erg leuk, vanaf de twintigste verdieping heb je uit de bar (buiten op een balkon, lang leve het Qatari klimaat!) uitzicht op nachtelijk Doha. Geen camera bij me dus helaas geen beelden. Wel nog twee leuke collega's van Erwin ontmoet, Hittin (Brit, inclusief humor) en Emanuelle (Italiaanse, nog nooit zo'n expressieve vrouw gezien, fantastisch), naast het zien van allerlei vage en veeel te rijke Arabieren met veeel te grote auto's die rubber burning wegrijden bij het hotel na sluitingstijd

Daarna 's ochtends bij het ochtendgloren gaan varen naar Banania, een banaanvormig, kunstmatig eiland een eindje op zee. Is opgespoten bagger uit de vaargeul, die hier 12 meter diep is. Zie foto's, inclusief de weinig glorieuze van mezelf, slapend op het strand, haha. Eigen schuld, iets teveel gedronken en iets te weinig geslapen. En de foto van de vismeter op de boot bewijst dat er wel vis was, maar vangen, helaas...