Hoi volgers,

ik ben wel produktief deze dagen!

De plannen zijn inmiddels weer gewijzigd. Ik had met de Lonely Planet op schoot besloten om woensdagavond de sleeperbus naar Yuanyang te nemen om daar de wereldberoemde rijstvelden te gaan bezoeken, maar Ari de Canadees die ik net tegen het lijf liep fluisterde me in dat vanuit Guilin ook heel mooie rijstvelden te zien zijn. En dan hoef ik niet 14 uur in de sleeper naar Yuanyang en vanaf daar 7 uur in de bus naar Kunming. En Guilin stond toch al op het verlanglijstje (dat is een betere term voor mijn ideen over de reis dan 'planning') omdat vanuit daar de beroemde Karst Mountains en Yangshuo goed te bezoeken zijn. Dus blijf ik nog een paar dagen langer hier rondhangen, beetje sporten, beetje fietstochtjes maken en dan vrijdag voor het weekend terug naar Kunming. Want daar wacht een afspraakje. En dan na het weekend naar Dali. Eindelijk haha. We zullen zien...

Tijdens de komende dagen zal ik naast fietsen en sporten verder een woeste poging doen een paar modules van de cursus waarvoor ik me heb ingeschreven af te ronden. Jaja, U hoort het goed, Nuhi doet een cursus... Teaching English as a Foreign Language heet het certificaat waarop ik mijn zinnen heb gezet. Dit certificaat is wereldwijd geschikt om Engelse les te geven in niet-Engelstalige landen en kan volledig online worden behaald. In bepaalde landen moet je er ook nog een universitaire graad bij hebben maar dat geldt niet voor China, daar is het certificaat voldoende. Je kunt ook goed Engels geven zonder, maar als het meer officieel moet omdat je bijvoorbeeld een werkvisum nodig hebt, wordt het certificaat wel belangrijk. De cursus bestaat uit twintig modules van voor een gemiddelde student vijf uur inspanning. Dat zal het mij als niet-native speaker ook wel kosten denk ik. Gisteren de eerste module gedaan in ongeveer vier uur maar daarvan zeiden ze al dat die wat makkelijker en korter dan de rest zou zijn om er een beetje makkelijk in te komen. En wellicht kom ik via deze cursus weer een beetje in de 'learning mood'. Door de karakteristieken van het werk dat ik de afgelopen jaren heb gedaan vind ik het moeilijk me lang op een onderwerp te concentreren. Managementwerk leidt bij mij tot iets wat ik 'versplinterde aandacht' noem: vijftig emails per dag, tien telefoontjes, vijf afspraken, een stapel stukken lezen voor een vergadering, deze en gene die even binnen lopen, je aandacht wordt continue afgeleid en onderbroken. En daar wen je aan. Maar leren vraagt het tegenovergestelde: uren aaneen over hetzelfde onderwerp gebogen zitten. En daar zal ik nu weer aan moeten wennen. Mocht ik, zoals het plan voorafgaand aan de reis al was, nog weer eens een taal willen leren, ongeacht of dat nou Albanees, Turks of Chinees mocht worden, zal ik in ieder geval de 'learning mood' wel weer moeten ontdekken. Dit mes snijdt hopelijk aan twee kanten, dus.