Dag allemaal,

De produktiviteit is weer flink gedaald. Ook de sportschool heeft weinig aan me verdiend de laatste dagen. Vrouwen ;-). Veel tijd met Lily doorgebracht, erg veel plezier aan beleefd. We hebben de 12e een motor gehuurd, zoals gezegd kon dat hier zonder motorrijbewijs. Volgens mij komt dat voor een deel omdat ze motoren tot en met 125cc hier als brommers beschouwen, niet als motoren. En voor de rest omdat het ze echt niet interesseert. Met die motor hebben we ons in het verkeer gewaagd. Behoorlijk riskante onderneming op zich om twee redenen. De eerste reden is dat ik in het verleden eens een keer drie dagen op een bromscooter op Korfu heb rondgetuft en verder een keer een uur introductieles op een schakelmotor heb gehad en dan heb je mijn totale ervaring aan gemotoriseerd tweewielen wel gehad. En dan meteen het meest onoverzichtelijke verkeer in dat ik ooit heb meegemaakt. Ik vind China prachtig, de Chinezen een al hulpvaardigheid, maar er is een catch. Je moet wel eerst contact maken, dat wil zeggen niet alleen oogcontact maar echt, menselijk contact, voordat ze aardig worden. Een wederzijds ondubbelzinnige blik van verstandhouding is daarbij het minimale niveau van contact dat je dient te bereiken voordat ze aardig worden. Tot dat punt is bereikt zijn ze bijzonder onattent, behoorlijk ongemanierd, erg onwelvoegelijk en meestal ronduit asociaal. Naar onze normen en waarden beoordeeld, dan. En dat komt omdat Chinezen niet gewend raken aan kritiek en tegenspraak. Ik weet niet of dat een erfenis is van de Culturele Revolutie, de een-kind-politiek of dat het al een ouder fenomeen in deze samenleving is, feit blijft dat men elkaar hier niet of nauwelijks aanspreekt op onwenselijk gedrag, zeker de kinderen niet. En wanneer mensen geen tegenspraak krijgen, ontsporen ze in sociaal opzicht, dat wist Machiavelli al en wij weten dat omdat we het Clarence Seedorf-effect overal om ons heen zien. Veelal te jong, te rijk geworden sportlieden, acteurs en ondernemers die heel, heel erg rare dingen gaan doen omdat ze alleen nog maar ja-knikkers om zich heen hebben.

Hier uit zich dat in verschillende, zeer opvallende opzichten. Het bekende voordringen is er daar een van. Overal waar rijen ontstaan wordt aangedrongen en voorgedrongen. Ik ben zelf al bijna ondersteboven gelopen door een groepje dames van middelbare leeftijd die perse voor mij de bus uit moesten. Alle zes. Bij een geldautomaat schuift er rustig iemand zijn pasje in de sleuf terwijl jij je pasje er al voorhoud. En ik, westerse barbaar die ik ben en ook in onze termen al behept met enige directheid en aanleg voor het zoeken van de confrontatie, houd natuurlijk mijn broodmolen niet dicht en zeg er wat van. En dan is er contact! Eerst heftige schrik in de ogen van je opponent, die geen idee heeft wat hem of haar nu weer overkomt, daarna volgen schuldbewuste blikken en schouderophalend plaats maken. Het oprochelen en overal heenschieten van het behangplaksel in de keel is ook zoiets. In Nederland doen alleen wielrenners dat, een wel zeer ongemanierde groep Nederlanders in de ogen van alle anderen. Hier doen ook lieftallig ogende meisjes en verder onschuldig lijkende grootmoeders het. En dan is er natuurlijk het verkeer. Het ultieme contactloze samenzijn. Verstopt achter zonnebrillen, voorruiten, helmen (heel soms, dan, hier) en beschermd door metalen omhulsels gaan ook bij ons in het Westen alle overigens aanwezige manieren overboord. Dus hier is het helemaal ongelofelijk. Een week geleden zie ik een taxichauffeur opzettelijk bijna een kind raken, ik stond er vlak naast en er is absoluut geen sprake van dat hij dat kind niet zag. Kindje van een jaar of acht, schat ik. Moeder gillen en ik op weg om hem uit zijn auto te trekken, luidkeels scheldend in een paar talen. Hij had geluk, vond een gaatje in het verkeer en was weg maar ik trok een hoop verbaasde blikken. En niet van goedkeuring, leek mij. Het recht van de sterkste komt in volle omvang op je over als je hier het verkeer in gaat. Lily raakte in een forse scheldpartij verwikkelt met een taxichauffeur die zijn prijs verdubbelde toen er een paar buitenlanders instapten. Ook zoiets, de heftigheid waarmee zo'n woordenwisseling wordt uitgevoerd is ergens prachtig om te zien maar ik word er wel een beetje zenuwachtig van, als het bij ons die toonhoogte bereikt vallen er meestal klappen.

Maar er zijn wel regels voor veilige verkeersdeelname, gelukkig maar. En die zijn omgekeerd aan die in Europa. Ik steek overal in Europa op willekeurige plaatsen de meest drukke straten over door mensen recht in de ogen te kijken, door de voorruit heen uiteraard. Oogcontact volstaat en is bij ons voldoende menselijk contact om elkaar vervolgens niet meer dood te rijden. Hier heeft oogcontact de omgekeerde betekenis: 'Hij heeft me gezien dus hij zal wel stoppen want de mijne is groter / sterker / harder / sneller.' Dus de ander rijdt door. Dus als je oogcontact vermijdt... rijden ze om je heen. Want daar is dan wel weer alle tijd voor, het verkeer hier is wel erg langzaam qua tempo. Kan ook niet anders, gezien de omgangsvormen. En die factor was precies de reden waarom ik wel met de motor het verkeer in durfde. De ongemanierdheid neemt, uitzonderingen daargelaten, geen vormen aan waarbij men elkaar echt schade berokkent, maar het is wel wennen. Het zou ook kunnen komen omdat er zoveel mensen zijn, als je rekening gaat houden met iedereen om je heen kom je ook echt nergens. Enfin, wederom een goed onderwerp voor een -loog.

Het tochtje op de motor bracht ons overigens naar Menghai, een slaperig plaatsje een kilometer of vijftig van Jinghong. Over de oude weg er naar toe gereden over een heel mooie bergpas. Ik zal weer wat foto's oploaden. Terzijde, ik begin ook weer foto's te verwijderen want ik heb het gratis maximum bereikt en ik ga niet betalen voor het uploaden ervan. Na het tochtje samen met Lily de avond doorgebracht met Stefan en Lisa, een Zweeds / Engels stel dat de dag ervoor uit Laos was aangekomen en waarmee we het goed konden vinden. Afgesproken om de dag erna de eerste dag van het Voorjaarsfestival in Jinghong te bekijken. Was erg leuk, naar een aziatische bootrace gekeken terwijl we tot onze knieen in het water van de Lancang / Mekong stonden, vervolgens barbecue gegeten op het strand. Deze barbecue had 's avonds overigens wel weer het inmiddels bekende effect en ik zal jullie de verdere details besparen maar een wasje draaien hoorde er wel bij

Gisteren met Lily door Manting Park gelopen, ik zal een met de Nokia gemaakte video uploaden. Tropische omgeving, veel mensen, veel barbecue, door mij niet genuttigd deze keer. Verder kalm aan gedaan want een behoorlijke kater. Afscheid genomen van Stefan en Lisa die door gingen naar Dali. En tickets geregeld voor Kunming. Want beloofd is beloofd, ik vertrek vanavond uit Jinghong. Lily komt mee naar Kunming voor het weekend, ik heb morgenmiddag een belafspraak met de heer Suh en een Engels bedrijf die ik in zijn versnellingsbakken heb weten te interesseren, rest van het weekend leuke dingen doen aldaar waar ik de eerste week niet aan toe was gekomen. Lily rijdt dan maandag met haar zus terug naar Jinghong, ik ga door naar Hainan. Lijiang en Chengdu zijn nog steeds te koud dus ik gooi de reis om. Van Kunming naar Hainan, weekje aan het strand liggen en een paar lessen afronden voor het engelse certificaat (les 1 en 2 met goed gevolg afgelegd!), daarna Guangzhou en Hongkong, dan Guilin, Dali, Lijian, Chengdu, Beijing. En dan zijn de drie maanden wel om. Maar, zoals steeds, het kan ook heel anders lopen :-).