Dag allen,

Tja, dit wordt dan toch wel weer een heel verhaal. Ik heb de laatste paar dagen niet heel veel zin gehad in schrijven, had eerst een aantal dagen leuke (en ook minder leuke) mensen om me heen waar ik veel tijd mee heb doorgebracht en daarna voelde ik me niet zo lekker na wat vermoedelijk een slecht eitje is geweest bij het ontbijt. Ik begin nu langzamerhand weer wat op te krabbelen. In het vorige verhaal heb ik beloofd dat dit verhaal weer wat meer reisverslag zou worden en die belofte doe ik gestand.

Ik ben de 27e naar Guilin gevlogen vanuit Kunming. Ik had weliswaar een halve afspraak met punker Steve in Dali, maar omdat zowel Stefan en Lisa als Kate, allemaal bekenden uit Jinghong, naar Guilin kwamen, besloot ik daar ook heen te gaan. Tijdens mijn eerste twee dagen hier ontmoette ik daarnaast nog Mike uit de USA en Chinny uit Nederland. Mike bleek later een in mijn ogen nogal fout heerschap, op zoek naar voor hem veel te jonge meisjes hier in China. Ik vrees dat hij een voorloper is van wat hier meer gaat gebeuren en wat gaat lijken op gebeurtenissen op andere plaatsen in Zuid-Oost Azie. De Chinese overheid zal hiertegen hopelijk straffer op gaan treden dan bijvoorbeeld de Thaise, maar in Guilin vond ik het aantal dikbuikige, kaalhoofdige, oudere en alleenstaande 'heren' wat aan de hoge kant. Mike nodigde me uit naar de English corner te komen. Dat zijn wekelijkse bijeenkomsten van Westerlingen en Chinezen die in het teken staan van spreekvaardigheid in de Engelse taal. Onschuldig genoeg, een gemeleerd gezelschap van mannen, vrouwen, jongens en meisjes van allerlei leeftijden kwam opdagen om met een half dozijn Westerlingen over allerlei dingen te confereren in het Engels, maar van de wijze waarop Mike en een tweetal andere rakkers naar de jongere meisjes keken en ze iets te veel aanraakten liepen mij de rillingen over de rug. De jongens, mannen en oudere meisjes en vrouwen moesten het doen met mij, Chinny en Steve. Chinny, die ik via Mike had leren kennen, is een aangespoelde Nederlander van gemengd Moluks en Chinees bloed, alleraardigst en een beetje te naief in de richting van Mike en misschien wel in het algemeen. Steve is een Australier, grappig, uitgesproken en getrouwd met een Chinese. Ik heb twee uur lang zitten babbelen in soms erg kabouter-Engels en ben toen Kate gaan opzoeken. Mede met het idee om verder het wat griezelige en groezelige gezelschap van Mike niet meer te hoeven dulden. De avonden ervoor had ik met Stefan en Lisa gedeeld die jullie nog van de foto's uit Jinghong kennen. Zij waren via Dali, Lijiang, Tiger Leaping Gorge en Chengdu naar Guilin gekomen, zeg maar mijn oorspronkelijke routeplanning

Verder is Guilin een lelijke stad. Op het eerste gezicht misschien niet heel anders dan welke middelgrote stad in China of waar dan ook, ik vond echter wel de gebouwen ouder en minder goed onderhouden dan in bijvoorbeeld Kunming. Zeker de bovenverdiepingen van de winkelpromenade kwamen nogal vervallen over, veel leegstand ook. Wat het echter nog erger maakt zijn de mensen die haar bevolken. Guilin is een trekpleister, misschien zelfs wel dé trekpleister, voor Chinese en Westerse toeristen die geld willen opmaken. En daar helpt de gemiddelde Guiliner graag bij, gewenst of ongewenst. Je wordt dan ook voortdurend lastig gevallen door meer of minder opdringerige hustlers of toeistenjagers zoals ik ze pleeg te noemen. Massages, met en zonder happy ending schijnbaar, afgaand op de teksten van de toeristenjagers, kunstgalerijen zonder kunst maar met machinaal gefabriceerde schilderijen van tijgers en watervallen, theehuizen, restaurants, rondvaartrederijen, toeristeninformatiebureau's, allemaal maken ze gebruik van de diensten van 'runners' zoals de toeristenjagers in goed marketingjargon heten. En ik kan het weten want ik ben er een geweest. Tijdens mijn studententijd heb ik 'gerund' als walkapitein voor Meyer Rondvaarten. Dat is rondvaarttaal voor diegene die de mensen voorhoudt dat de boot over vijf minuten vertrekt en dan steeds de klok een stukje vooruitzet. Een en ander bezorgde mij voor het eerst in China het gevoel een lopende geldautomaat te zijn voor de lokale bevolking, iets wat naar verluidt op andere plaatsen in Zuid-Oost Azie redelijk gewoon is. En dat is voor mij reden genoeg om die plaatsen als het even kan te mijden. Verder is service een niet-bestaand ding in Guilin. Daar waar ik in Kunming en Jinghong steeds het gevoel had dat men wel heel hard maar alleen soms wat onhandig probeerde het de gasten naar de zin te maken, zodat dat soms niet helemaal lukte, hier maakte het met name de bedieners in restaurants echt niet uit wie wanneer wat kreeg. Dingen dienden ofwel in een keer geregeld te zijn, of je kon er naar fluiten. En kom niet terug op een eerder genomen besluit ('Ach, laat die cola maar zitten, doe maar een biertje.'), ze staan gegarandeerd allebei op de rekening. Die je niet kunt lezen en die je dus toch gaat betalen haha.

'Wat doe je daar dan?' lijkt een terechte vraag na al die kritiek en die zal ik beantwoorden. Normaal is er een ding mooi aan Guilin, nu waren dat er twee. Om met het tweede te beginnen, het is misschien ietwat tacky, zeker na mijn gemopper over Mike, maar de voorbereidingen voor de 1 mei parade en de parade zelf zorgden voor een heel erg groot aandeel mooie vrouwen op straat

. Verder, en dat is toch echt de hoofdmoot, is de omgeving van Guilin werkelijk adembenemend. Ik schrijf dit stuk in een hostel in Xingping, ongeveer halverwege Guilin en Yangshuo aan de rivier de Li. Het uitzicht uit mijn raam en vanaf het dakterras is van een buitenaardse schoonheid dat in ieder geval bij mij zijn gelijke niet kent. De plek waar ik nu zit staat achter op het bankbiljet van 20 Yuen en met reden. Je hebt, zeker bij bepaalde licht- en luchtomstandigheden, het gevoel in een George Lucas produktie tercht te zijn gekomen. Maar dan echt. Onbeschrijfelijk. Ik ga wat futiele pogingen tot fotografische vastlegging daarvan uploaden maar dat is bij voorbaat kansloos. Kom hierheen een geef geld uit, zou ik zeggen. Ik heb het gebied vaak op TV gezien en altijd het gevoel gehad er nog eens heen te moeten en ik ben dan ook bijzonder in mijn nopjes dat ik hier nu ben, een gevoel wat zeker de anderhalf uur op het 'bamboe'vlot steeds zeer sterk aanwezig was. Ik had een paar dagen geleden vanuit Guilin al een keer een fietstocht tussen de Karst bergen door gemaakt die de moeite waard was (60 km in 3,5 uur, mijn gemiddelde gaat vooruit....pfff) maar de omgeving hier doet mij die tocht weer snel vergeten. Verder ben ik hier in een dorp terecht gekomen dat 1760 jaar oud is. En daar kan ik fototechnisch wat meer mee

. Ben blij dat ik niet in Yangshuo ben gaan hostellen maar hier. Ik ga Yangshuo de komende dagen wel bezoeken, misschien een nachtje daar blijven voor wat barbezoek maar ik blijf eerst drie dagen hier. Bergen beklimmen, rondfietsen en vooral heel erg rustig aan doen verder.

Daarnaast vroeg Joyce zich in een reactie op een van de verhalen af of er verzoekjes ingediend kunnen worden voor schrijfonderwerpen, zij gaf 'eten' als voorbeeld. En mijn schrijversambities zijn natuurlijk niks waard als ik niet in opdracht kan schrijven dus die handschoen pak ik graag op. 'Eten' staat dus nu op 1 op de verzoeklijst, als er meer mensen zijn die bepaalde onderwerpen besproken willen hebben, let me know, ik ga er dan wat van proberen te maken.