Hoi lieve mensen,

Dan nog maar weer eens een onderwerp in de herhaling: het verkeer. De vorige keer heb ik het vooral gehad over het verkeer vanuit het perspectief van een voetganger, deze keer wat meer aandacht voor het autoverkeer. Ik heb een reisdag per bus achter de rug, of liever gezegd per bussen. Honderdveertig kilometer afgelegd, uurtje of zeven over gedaan, vijf keer overstappen. Had ook in drie keer overstappen gekund maar door een ongelukje in Guilin moest ik daar een keer extra overstappen en door taalgebrek ben ik in Longshen, zo'n tachtig kilometer ten noorden van Guilin, op een bus gesprongen die mij uiteindelijk weliswaar in reisdoel Ping'An bracht, maar niet rechtstreeks. Moest bij de ingang van het Longji Nationale park daarom nog een keer dertig kuai extra betalen om met een bus vol Koreanen naar Ping'An gereden te worden.

Wat mij al een tijdje opviel was het grote aantal auto's dat je ziet rondrijden zonder kentekenplaten. Dat aantal is volgens mij zelfs nog groter dan midden jaren negentig in Albanie. Een goed voorbeeld van hoe weinig de verre, Beijingese politiek en daarmee het openbaar gezag van invloed is op het dagelijkse leven van de meeste Chinezen, veiligheid ten aanzien van geweldsmisdrijven uitgezonderd, die heb je hier met het vigerende strafregime nauwelijks. Wetteloos verkeer is echter wel een gevolg. De eerste bus, die van Xingping naar Yangshuo, was een belevenis. Eersteklas Michael Schumacher achter het stuur, onoverzichtelijke bochten in volle vaart nemend met luid getoeter als waarschuwing voor tegemoetkomend verkeer dat de euvele moed zou hebben om ook de weg te gebruiken. In Yangshuo overgestapt op de expressbus naar Guilin. Het expressgehalte moet je overigens wel met een korreltje zout nemen. Het betekent op zich dat er niet gestopt wordt in andere plaatsen tussen Yangshuo en Guilin in maar de bussen worden gereden door man-vrouw-firma's. Man is chauffeur, vrouw is conductrice en de handel gaat voor de haast dus iedereen die langs de kant de bus aanhoudt mag mee. Sterker nog, de bus rijdt stapvoets door Yangshuo en mevrouw de conductrice spoort mensen aan toch vooral hun bus te nemen. Interessante gewaarwording moet ik zeggen. Als de bus dan voldoende handel bevat gaat ‘ie rijden, heel erg hard rijden. In ons geval probleemloos tot in Guilin maar eenmaal in Guilin aangekomen was het raak. Even snel om een voor ons langs afslaande vrachtwagen heensteken, helaas, de vrachtwagen moest stoppen voor een voetganger en klets, er boven op met de bus. Rechter voorkant naar de uien, voorruit gebarsten, de glazen deur gebarsten. Ik zat rechts voorin en was dus erg blij dat we niet meer heel hard reden anders was het waarschijnlijk abrupt afgelopen geweest met dit blog. Heb nog steeds de NOS-beelden van allerlei vervelende busongelukken in Europa op het netvlies en meestal zijn de passagiers voorin de klos. Goede les, ik zit in het vervolg achterin de bus. Ik was bijzonder verbaasd om te zien hoe snel we weer op weg waren, het hele gebeuren heeft misschien tien minuten gekost, toen zat ik in een andere bus. Deze, nummer drie, zette me af bij een ander station dan de bedoeling was, dus ik moest naar bus nummer vier nog een stuk lopen. Nummer vier bracht me in twee uur van Guilin naar Longshen, alwaar ik net de aansluitende bus naar Ping'An miste. Niet getreurd, even later stopte er een andere, nummer vijf, waarvan de conductrice me beslist mee wilde hebben. Drie keer zo duidelijk als ik het er maar uit kon krijgen 'Ping'An ma' gebruld ('ma' erachter maakt het daaraan voorafgaande vragend), drie keer instemmend geknik dus er maar op gesprongen. Ik werd er uit gegooid bij de ingang van het park waar Ping'An midden in ligt, moest daar vijftig kuai entree betalen en dus nog eens dertig voor een toeristenbus, nummer zes, omhoog naar het dorp. Had ik in een keer de goede bus gehad, was dat laatste niet nodig geweest.

Ping'An is alle moeite weer eens waard, zie de foto's. Ik trof niet het beste weer maar desondanks was het een prachtige ervaring. Eerst de wonderen van de Grote Baas in Xingping, nu de wonderen van ons kleine baasjes in Ping'An. 1.000 jaar hebben ze er over gedaan om de bergen om te toveren in terrassen. De terrassen gaan op het diepste punt 1.000 meter de diepte in. Tamelijk onwerkelijk gevoel om daar tussendoor te lopen. Ik ben om even voor zes opgestaan om tijdens het ochtendlicht rond te wandelen en dat was een goed idee. Het was aardig helder terwijl ik liep en daarna is het weer dichtgetrokken. De bedoeling was om 's middags nog een ander pad te lopen maar dat had weinig zin gezien de weersomstandigheden. Verder is dit ook niet het beste jaargetijde om rijstterrassen te bekijken, in de herfst zijn ze op hun mooist. Maar eens zien of ik ergens in de herfst een tripje naar Yuanyang kan maken, minder toeristisch en nog mooier, schijnt. Daarom maar op de bus gestapt richting Longshen en vanaf daar terug naar Guilin. Onderweg weer een 'mishap', een aardverschuiving had een deel van de weg geblokkeerd. Ook daar hadden ze de boel opmerkelijk snel weer op gang, oefening zal wel kunst maken denk ik want busongelukken en aardverschuivingen zijn hier regelmatig optredende fenomenen, lijkt me zo.

Ik vlieg morgen terug naar Kunming voor een week. Toen ik dat aan Lily meldde via sms, smste ze terug dat ze naar Kunming wil komen om me te zien, of ik dat goed vond. Wat heet, graag zelfs! Dus morgenavond een afspraakje met Lily. Ik wilde (nog?) niet naar Jinghong gaan om haar op te zoeken omdat dat teveel verwachtingen wekt denk ik en dat wil ik (nog?) niet. Zal ook na het weekje Kunming wel weer in mijn eentje op pad gaan maar eens maar weer een beetje lol maken daar.