Dag mensen,

Vanwege bureaucratische oorzaken, ik moest twee dagen wachten alvorens ik mijn paspoort met het nieuwe visum er in kon ophalen, zijn de fietsplannen een dag uitgesteld. Ik ga zo dadelijk een fiets regelen, mijn grote rugzak inpakken om hier in de Jade Emu achter te laten voor een dag en dan een kleine rugzak uitrusten met wat kleren en een tandenborstel, om vervolgens op de fiets te springen en rond het meer te gaan fietsen. De overkant van het meer is bepaald niet toeristisch en dat maakt het vooruitzicht daar morgen een beetje rond te toeren wel interessant. Ik overnacht vanacht waarschijnlijk in Shuang Lang, een klein dorpje op een soort schiereiland met een wat groter eiland er voor de kust in het meer.

De afgelopen dagen heb ik in een zeer rustig tempo doorgebracht, voor een groot deel binnen de muren van de Jade Emu. Joyce, dank voor de tip, het is absoluut de meest ontspannen plek waar ik tot nu toe in China ben geweest. Rustige nachten zonder lawaai, rustige dagen met wat sporten, poolbiljart, tafeltennis, lezen in de zon en rondkuieren door het stadje en rustige avonden met wat poolbiljart, rondkuieren door het stadje, schaak en een biertje. Een heel erg prettige tempowisseling ten opzichte van de nogal hectische week in Kunming.

Tijdens de bureaucratische wachtdag heb ik een wandeling gemaakt op Cangshan, de berg of liever gezegd de rij pieken die langs deze kant van het meer loopt. Dali ligt op 1.900 meter hoogte en om de wandeling van twaalf kilometer te beginnen moet je eerst op ongeveer 2.500 meter zien te komen met de kabellift, om aan het eind ervan weer naar 1.900 meter af te dalen met een stoeltjeslift. Als ik ergens een grotere hekel aan heb dan aan kabelliften is het aan stoeltjesliften, maar gelukkig had ik samen met Frans al eens mijn angsten overwonnen in schommelende liften in Barcelona dus nadat ik de aanvankelijk in mijn hoofd uitbrekende paniek had onderdrukt was ik wel aardig in staat om van de tochtjes in de liften te genieten. Ik heb de wandeling gemaakt samen met twee andere gasten van het hostel, een Israelische gozer, net uit het leger daar maar desondanks zeer genietbaar gezelschap (de meeste Israeli die hier ronddwalen en die net uit het leger komen zijn dat namelijk beslist niet), slimme kerel en bijzonder ontwikkeld voor zijn tweeentwintig jaar, en een Australische vrouw van eenendertig met Chinese roots. Ook genietbaar maar zij moest af en toe toch afhaken in de gesprekken. Niet erg, er was genoeg te zien om ons heen, zie de foto's die ik zal plaatsen. Fantastische vergezichten over het meer op een heel erg mooie dag daarvoor, de gedeeltelijke bewolking zorgde voor prachtige schaduwen op de akkers in de vallei tussen de berg en het meer.

Halverwege de wandeling moest er gegeten worden en Dave, de eigenaar van het hostel, vertelde ons voor vertrek dat er boven op de berg genoeg te krijgen was. Helaas, de tentjes bij de Seven Maiden Dragon's Rockpools (wat dat dan ook moge zijn) waren gesloten omdat de Rockpools (wat dat dan ook moge zijn) waren gesloten voor onderhoud. Honger lijden dus, en dorst, dachten we. Achter de volgende bocht lag echter een tent / schuurtje / wachtstation met een aantal politieagenten en boswachters er in die halverwege de wandeling waren belast met het tellen van de passanten. En die toezicht moesten houden op het rookverbod op de berg, ik had bij de toegang mijn aansteker moeten achterlaten. En die wel handel zagen in een paar hongerige passanten. Dus er werd voor 2 euro pp een lunch voor ons gekookt op het door hun gestookte houtvuur. Dit houtvuur zorgde er na het eten samen met hun eigen voortdurende gerook voor dat ik naast het vuur een sigaretje mocht roken van de heren, erg schappelijk van ze. Rijst met geroerbakte radijs en aardappel, erg lekker en geen shits achteraf, prima!