Hoi mensen,

Wat had ik een hekel aan Li Jiang de eerste avond... regen, een hostel geboekt waarvan de eigenaren Engels spreken maar die waren in geen velden of wegen te bekennen, het oude hart van de stad is een verwarrend doolhof van slingerende paadjes, steegjes en kanaaltjes waarin je continu verdwaald raakt en deze paadjes en steegjes zijn dan ook nog eens gevuld met een massa brullende en schreeuwende Chinese toeristen. Maar zoals mij al vaker is gebeurd hier in China was de eerste indruk weliswaar correct in feitelijke zin, maar was de er door mij aan gegeven lading van onvrede niet meer op zijn plaats na een goede nachtrust en het verhuizen naar een prachtig hotel. Beetje duur maar iedere cent dubbel en dwars waard.

Eergisteren in de middag ben ik met Jim de Amerikaan in een 'deluxe bus' van Da Li naar Li Jiang gereden. Het prijsverschil met een gewone bus is drieenhalve euro en voor die drieenhalve euro krijg je airco en een touringcar met businessclass stoelen, twee links en een rechts van het gangpad, in plaats van een minibusje met campingstoelen. Bovendien doet ‘ie er een half uur korter over, dus goed besteed geld. In Li Jiang was het schrikken toen ik in het geboekte hostel aankwam. In plaats van het Engels sprekende eigenaarsstel trof ik alleen de schoonmaakster aan en verder geen gasten. Nadat duidelijk werd dat de eigenaren niet even een korte boodschap aan het doen waren ben ik het oude stadje maar ingelopen voor een verkenningstocht. Jim was naar een ander hotel vertrokken en het plan was om elkaar ergens te ontmoeten om wat te eten. Moet je elkaar alleen wel kunnen vinden. Zowel Jim en ik vinden van onszelf dat we een redelijk richtingsgevoel hebben en aardig kaart kunnen lezen, maar nadat ik eerst zijn hotel niet kon vinden, kon hij de brug waar ik op hem stond te wachten niet vinden dus dat samen eten liep in het honderd. De kaart die ik bij me had, een van de vele vergelijkbaar ontoereikende kaarten van Li Jiang, was op geen enkele manier aan de werkelijkheid te relateren. Ben maar ergens binnengewandeld voor een hap en een slok en toen terug naar het hostel. Moet je het wel terug kunnen vinden... Ik weet niet hoe, maar na een half uurtje dwalen en dolen zag ik iets dat ik herkende en kon ik het hostel lokaliseren. Alwaar de eigenaren er nog niet waren. Zodat ik om een uur of tien behoorlijk lost en verveeld maar ben gaan slapen.

De volgende ochtend werd ik om zeven uur wakker. Niet zo gek als je er al om tien uur in ligt. Nou had ik begrepen dat 's ochtends vroeg verdwaald raken in Li Jiang bepaald aangenaam is omdat je dan de straten min of meer voor jezelf hebt, maar gezien het feit dat het pijpenstelen regende was het minder aangenaam dan het bij stralend weer zou zijn geweest. Maar desondanks, Li Jiang is op een vroege en regenachtige morgen wel vreselijk pitoresk. Een heerlijk ontbijtje en en paar stevige koppen koffie later belde Jim mij en heb ik bij daglicht nog een poging gewaagd om zijn hotel te vinden. Net toen ik op het punt stond om het op te geven zag ik een herkenningspunt dat hij me had gegeven dus kon ik binnenwandelen in het Zen Garden hotel. De Lonely Planet zegt geen woord teveel, het is te schilderachtig om waar te zijn. Verder is het ook geen hostel maar een echt hotel met iedere dag verse handdoeken en een douche die niet de hele badkamer natspettert. Deal gemaakt met de eigenaresse en toen de dubbele uitdaging aangegaan om mijn hostel terug te vinden om uit te checken en mijn bagage te halen en vervolgens een route naar het nieuwe verblijf te vinden. Opmerkelijk genoeg blijkt het stadje na er een paar keer in verdwaald te zijn toch enige logica te bevatten dus, weliswaar via twee verschillende routes op de heen- en terugweg, beide keren in een keer goed gelopen. Door de regen had het verder weinig zin om iets te ondernemen, dus na een lunch met Jim wat rondgehangen met een plaatselijke schone die Jim via internet kende en daar 's avonds, samen met wat vrienden van haar, wat mee gegeten. En weer op tijd naar bed, Li Jiang is gezond voor me

De vele regen van de afgelopen dagen heeft er wel voor gezorgd dat ik de trek in Tiger Leaping Gorge vandaag niet kon gaan doen. Dacht ik. Teveel gevaar voor aardverschuivingen en slippartijen op gladde rotsen met een val van een kilometer als risico. Niet doen. Vanochtend bleek het weer echter aanmerkelijk opgeklaard en Jim kwam met het idee om op zijn minst met eeen taxi naar de Gorge te rijden om er een beetje rond te kijken bij een van de toeristische uitkijkpunten. Op zijn kosten ook nog. Bleek een goed idee, want hoe dichter we bij de Gorge kwamen hoe meer de zon te voorschijn kwam. Ik weet niet of de trek op het hoge pad vandaag had gekund in verband met het weer van de afgelopen dagen, maar het weer van vandaag was beslist geen belemmering geweest. Eind van het liedje: een leuke dag gehad met Jim en Wu, zijn toetsenbordvriendin, waar ik vanavond ook nog mee ben gaan eten. Aardig beeld van de Gorge gekregen, genoeg om het plan te hebben na Kunming, waar ik zaterdag terug moet zijn, Hainan en Hongkong weer deze kant op te komen. Had ook al het gevoel te snel uit Da Li te zijn vertrokken, dus eind juni waarschijnlijk nog maar eens Da Li, Li Jiang en dan een paar dagen de Kloof in. Om daarna hopelijk Max in Chengdu te gaan opzoeken.