How 'bout... KunMing?
Hoi volgers,
Uit het gebrek aan produktiviteit kunnen jullie afleiden dat ik weer in Kunming ben en dat Lily hier ook weer is. Ben afgelopen vrijdag van LiJiang naar KunMing gevlogen voor een handvol euro's. Die hand moet wel steeds groter worden gezien de koers, ik stel voor dat jullie allemaal iets harder gaan werken om mijn reis goedkoper te maken? Geen goed plan? Vooruit dan maar, moet ik zelf maar iets harder werken. Hetgeen ik zaterdag heb gedaan want toen was het tijd voor versnellingsbakkenassemblageles (scrabblelaars...). In Haikou, veertig kilometer ten zuidwesten van Kunming staat de Feilong machinefabriek die jullie nog kennen uit het verhaal 'Meneer Yu'. Ik was natuurlijk weer eens te laat, dus ik moest eigen vervoer regelen (13 euro, klein busje), om daar aangekomen Mike samen met zijn twee Koreaanse kompanen, een in omvang voortdurend veranderende delegatie Feilongers, en zijn vrouw en medewerkster, te zien sleutelen aan een T5-versnellingsbak. Alle onderdelen lagen op een rijtje en de missie was deze onderdelen bijeen te brengen tot een werkende transmissie. In het produktieproces mag zoiets 35 minuten duren, nu duurde het iets langer... Toen ik rond een uur of zes terug ging richting KunMing was de eigenlijke gearbox geassembleerd maar moesten de omringende delen nog gebeuren. Om half drie 's nachts waren ze daar mee klaar vertelde Mike me maandag. Redelijk normaal patroon, overigens, volgens hem. Kleine aanpassingen doen aan onderdelen en speciaal gemaakt assemblagegereedschap vreten tijd en het is de bedoeling om de meest handige wijze van assembleren uit te vinden en dat is een improvisatieproces. Drie stappen vooruit, twee achteruit en opnieuw proberen. Wel leerzaam voor een technisch gehandicapte zoals ik ben. Eindresultaat: een type bak (van de vijf) ging zonder problemen in elkaar, de T5 vraagt wat designaanpassingen door niet goed doordachte aanpassingen in de prototype fase. Allemaal oplosbaar, volgens Mike. We zullen zien, ik geef het nog nsteeds een 50-50 dat Igor en ik hier op termijn wat centjes mee gaan verdienen. Voordeel van de vertraging is wel dat Igor en ik nog niet heel veel kunnen doen. We hebben van de produkten goede specimen nodig om geinteresseerde distributeurs mee te gaan bezoeken en dat lijkt nu zeker na de zomer te worden voordat dat kan gebeuren. Zodat ik rustig door kan gaan met van China te genieten. Want dat doe ik nog steeds.
De laatste dag in LiJiang heb ik doorgebracht met Jim en zijn toetsenbordvriendin, we hebben wat sites bezocht in de stad, alvorens ik naar het vliegveld moest. In KunMing was het natuurlijk vrijdag en zaterdag weer feest. Ik kwam een Engelse gozer tegen die ik hier al eerder had ontmoet, erg leuke gozer die voor Damien Hirst werkte voor hij ging reizen. Werkmethode van de heer Hirst: hij bedenkt iets en anderen maken het. Jon was belast met het uitwerken van realistische doeken. Op de top werkten er op die manier honderd mensen voor Hirst. Niet zo gek dat hij zo produktief is, nietwaar? Verder ontmoette ik Justin, een half-Nederlandse Australier waarmee ik vreselijk heb gelachen omdat ons gevoel voor humor nogal compatibel bleek, Jan, een Duitser die hier woont en werkt en die ik ook al eerder had ontmoet, Gijs de Nederlander die erg jaloers was op mijn veel-te-dure-want-originele Nike-Oranjeshirt. (ik ben klaar voor het WK...ahum) en Ronnie uit Israel. Met deze club mensen afgesproken om komende zaterdag en zondag een mooie hike te gaan doen in... DaLi. Dus ik ga morgen weer terug naar DaLi voor een dag of vier alvorens naar Hainan te vliegen om te gaan fietsen. Het is de bedoeling om Cangshan mountain helemaal op te hiken. Negen uur heen, zes uur terug dus dat wordt overnachten op 4.500 meter. Moet nog wel even een fleece regelen, denk ik. Spannend vooruitzicht, moet ik zeggen.
Gisterenavond speelde Mark de muzikale Ier in de Hump bar, die hij managed, met zijn blue grass band. Blue grass? Wat is dat? De film 'O, brother where art thou' met George Clooney zit er vol mee. Is trouwens een absolute aanrader mocht je die nog niet gezien hebben. De Soggy Bottom boys (kijk maar op Youtube) is een mooi voorbeeld van blue grass muziek. Erg leuk in een kleine bar vol met expats en Chinezen, bijzonder leuke avond gehad. Op naar de volgende.
P.S.
Mam, gefeliciteerd!!!!
Reacties
Reacties
Werken, ik heb zo''n crisis dat ik je TV heb moeten verkopen!
Hopelijk draagt dat wat bij Ha Ha
Je bent al aardig op een Albanees aan het lijken, die stelen allemaal mijn spullen... ;-))
Been van je broertje al weer heel?
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}