Hoi volgers,

HongKong! Neonlicht, veel, heel veel verkeer. Net zo warm en vochtig als HaiKou maar met een verschil: op advies van Tjeerd, die ik hier ging ontmoeten, heb ik meteen een OV-chipkaart gekocht - hier kunnen ze dat wel - en dat betekent dat je veel ondergronds loopt in airconditioned gangen en stations. Beter. Levert alleen een heel raar fenomeen op voor brildragers. Die kennen allemaal de ervaring in de winter dat wanneer je ergens binnenkomt, je glazen beslaan. Koud buiten, warm binnen. Hier is dat andersom, warm buiten en koud binnen, dus wanneer je naar buiten loopt... beslaan je brilleglazen! Verder net zoveel Chinezen als in China maar wel van een ander slag, zoveel is mij na een paar dagen al wel duidelijk. Een tijdje Engels bestuur doet toch wel wat met mensen, blijkt. En het is hier wat duurder.

De geschiedenis met Song is achter de rug. Fengzi (spreek uit: fongze) is goed Pinyin (chinees geschreven in Latijns alfabet) voor knettergek. Hele rare geschiedenis die aardig exemplarisch is voor gedoe tussen Westerse mannen en Chinese vrouwen verzekerde men mij: misverstanden alom. Vertelde me, eerlijk waar, dat ze heel erg veel van een ander hield maar dat was onmogelijk want die ging weg uit China en dus legde ze het met mij aan om te kijken of dat wel zou werken en wat zou opleveren qua gevoel. Proefkonijn dus. Weer eens wat anders en een goede les. Of toch niet want ik heb afgelopen zaterdag Christina ontmoet hier in HongKong. En, jullie kennen me, daar stort ik mij dan weer vol overtuiging in. Waarover straks meer.

Vrijdagavond en zaterdagmiddag heb ik doorgebracht met Tjeerd en Marijke, die in HongKong waren als laatste etappe van een mooie rondreis door China. Dat betekende lekker eten, biertje erbij en wederzijdse ervaringen uitwisselen. En voor mij was het voor het eerst in ongeveer drie maanden dat ik iemand zag die ik al langer dan een dag of twee kende. Ook weer eens wat anders en vooral erg leuk, ik heb er van genoten. Vrijdagavond lekker gegeten, Tjeerd en ik eten in Nederland meestal Chinees samen, nu in China kozen we dus voor Westers voer. Ik kon niet veel meer aan dan dat na een hectische reisdag en een paar korte nachten door het gedoe rondom Song. Bovendien had ik voor het eerst sinds Guilin weer eens ernstig de shits die ik dit keer wijdt aan een verkeerd barbecue stokje in KunMing. Tjeerd en Marijke waren echter zo goed mij hun laatste Imodiumpilletjes te doneren, dus dat komt wel weer goed. Zaterdagmiddag zijn we de Avenue of Stars gaan bekijken, een boulevard langs de haven met de namen van de helden van de HongKongse cinema. Vervolgens een rondje door de haven gevaren met de Star Ferry wat een heleboel mooie foto's heeft opgeleverd van de skylines van HongKong en Kowloon en de luchten erboven. Want die waren weer eens van bovenaardse schoonheid. Het lijkt er steeds meer op dat ik na mijn korte voetenfetish in JingHong nu een wolkenfetish aan het ontwikkelen ben. Na een bijzonder goede lunch heb ik afscheid genomen van Tjeerd en Marijke die die avond terug zijn gevlogen naar Nederland.

Terug in het hotel was mijn plan een uurtje te sporten en vervolgens de wedstrijd Nederland - Japan ergens in uitgaangswijk SoHo te gaan bekijken. Mijn moeder, die mij vlak voordat ik de deur uit wilde lopen om naar de gym te gaan via Skype belde, hielp mij echter uit die droom, ik had me in de aanvangstijd vergist. Ben derhalve de wedstrijd maar in de gym van het hotel gaan bekijken, waarna ik een beetje twijfelde over wat verder te doen. In mijn kamer blijven sippen over de gebeurtenissen met Song of de hort op en.... Dat dus. Uiteraard. In mijn oranje shirt natuurlijk. Dat had tot gevolg dat ik in de metro door een Duitser, nee, de beste Duitser ooit, werd aangesproken. Een Duitser die mij feliciteerde met de overwinning van Nederland. Een blije Duitser met humor ook nog, de derde van deze reis, na Paul en Oliver, van twee verschillende bezoeken aan KunMing.

Deze Duitser bleek Torsten te heten en werd vergezeld door Karen, een naar later bleek Chengduse die al een tijd in HongKong woont. Zij vroeg me waar ik heen ging en op mijn reactie 'Ergens waar ze bier schenken.' zei ze 'Hang on!'. Ondertussen had ik Max gesmst met de vraag 'Waar moet ik in HongKong heen?'. Max vliegt voor KLM en die weet op aardig wat plekken in deze wereld waar je voor een natje en droogje heenmoet, vooral voor dat eerste, trouwens. Antwoord van Max was 'Lan kwai fun' en toen dat binnenkwam liep ik met Torsten en Karen in... Lan kwai fun. Altijd mooi wanneer adviseurs van twee kanten onafhankelijk van elkaar met hetzelfde op de proppen komen. Tussen de dronken Nederlanders door laverend kwamen we via een kleine omweg in een barretje terecht waar een vriendin van Karen werkt, Christina. Ja, inderdaad, die Christina. Waar ik nu de afgelopen drie dagen behoorlijk wat tijd mee heb doorgebracht. En waarom ik nog een weekje langer in HongKong blijf. Alleen HongKong is zoals gezegd wel een beetje duur, dus dat wordt na terugkomst in China bezuinigen.

Christina werkt normaliter overdag dus gedurende de dag zou ik op mijzelf aangewezen moeten zijn, maar vandaag kwam ze rond het middaguur aanwandelen, ze had een middag vrijgenomen. Ik ben van plan de dagen stuk te slaan met toeristengedoe en Christina heeft me daar vandaag bij geholpen. Vanmiddag zijn we naar Mong Kok geweest, naar de markt op Womanstreet en naar een electronica warenhuis. Mijn telefoon was de geest aan het geven, ik ontving mijn smsjes alleen nog maar wanneer ik de telefoon een keer uit en weer aan zette. De niet ontvangen smsjes van Song van een dikke week terug lagen dus niet aan China Mobile maar aan mijn Nokia. Inderdaad, het is een Nokia, je weet wel van die hele slechte telefoons die standaard na twee jaar de geest geven zodat je een nieuwe gaat kopen - ff kijken of de marketeers van Nokia op zitten te letten over wat er over hun 'brand' op internet wordt gezegd - en deze was aan de beurt. Nieuwe software er op en hij kan weer even mee verzekerde de man in de shop me. Tja, inderdaad, de telefoon doet het weer, alleen mijn contacten en agenda waren niet meegenomen in de backup dus die ben ik nu gelukkig allemaal kwijt. Nokia is de enige softwareleverancier die wegkomt met het leveren van minder functionaliteit in opvolgende versies, in de vorige werkte de backupfunctie als een zonnetje. Ik kan ze wel weer terugvinden maar dan moet ik mijn hele sms-historie door. Mooie taak voor morgenochtend, morgenmiddag ga ik met Christina naar Victoria peak. Gisterenavond gegeten in SoHO, vanavond zijn we naar de markt op Temple street geweest, daar wat gegeten en vroeg weer naar huis, zij naar het hare en ik naar het hotel. Maag nog overstuur en ook wat hoesterig door de continue afwisseling van moordend heet en vochtig weer buiten en airconditioning die op vriezen staat binnen. En daarna zien we wel weer verder. Gek gevoel, in een week twee keer de vlinders krijgen, als dat maar goed gaat...